Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Και με το φως του λύκου πηγαινοέρχονται



      Αγέλες λύκων παντού. Και κοπάδια κουκουβάγιες. Και νυχτερίδες. Και αρουραίοι. Τρέχουν και κρύβονται πολύ πριν βγει ο ήλιος. Κρύβονται προτού οι πρώτες ακτίνες τρυπήσουν τα σκοτάδια της νύχτας. Προτού κελαηδήσουν τα πρωινά πουλιά.
     Αγέλες λύκων παντού. Με τα μάτια να γυαλίζουν, τα δόντια τους σφιγμένα. Περπατούν στο σκοτάδι βιαστικά, έτοιμοι να αμυνθούν ή να επιτεθούν, αν χρειαστεί. Έτοιμοι να γρυλίσουν, δείχνοντας απειλητικά τα μυτερά τους δόντια.
     Αγέλες λύκων παντού. Πολλοί μαζί, αλλά ο καθένας μόνος του. Τι σημασία έχει που ανήκουν στο ίδιο είδος; Ο καθένας είναι για τον εαυτό του, χωρίς την πολυτέλεια να νιώθει τον εαυτό του.
     Αγέλες λύκων παντού. Χωμένοι σε σκοτεινά υπόγεια ή ανήλιαγα ισόγεια, σε γυάλινα ή πέτρινα κουτιά, δεν έχει σημασία. Δεμένοι εκεί μέσα με αλυσίδες αόρατες. Με αλυσίδες πολύ δυνατές.
     Αγέλες λύκων παντού. Και μένουν κλεισμένοι μέσα όλη τη μέρα. Και ακούνε μακριά, πολύ μακριά, τον αέρα που φυσάει, ακούνε την βροχή που πέφτει, νιώθουν τον ήλιο που ζεσταίνει τον αέρα. Αλλά μένουν κλεισμένοι εκεί. Όλη τη μέρα. Όλη τη μέρα.
     Αγέλες λύκων παντού. Που μόνο όταν αρχίσει να πέφτει ξανά το σκοτάδι, μόνο τότε βγαίνουν από τις κρυψώνες τους. Μόνο τότε πατάνε το πόδι τους στο κρύο πεζοδρόμιο. Μόνο τότε σηκώνουν τα μάτια τους στον ουρανό, και περιμένουν να βγει το φεγγάρι. Και όταν βγει το φεγγάρι, τότε μόνο, καμιά φορά, τους πιάνει μια μελαγχολία. Και τότε ουρλιάζουν προς το μέρος του, επειδή...
     Επειδή τότε μόνο, τότε, νιώθουν κάτι μέσα τους να δονείται. Και είναι ο εαυτός τους, αυτός ο ξεχασμένος τους εαυτός που τους φωνάζει, τι κάνεις; είσαι λύκος! ΕΙΣΑΙ ΛΥΚΟΣ! είσαι ένα με το φεγγάρι, το φεγγάρι είναι η πατρίδα σου, εσύ δε γεννήθηκες για τη γη, είσαι φτιαγμένος από φεγγαρόσκονη... Ουρλιάζουν οι λύκοι, λάμπει το φεγγάρι. Ουρλιάζουν οι λύκοι, δονείται το σύμπαν.
     Και ύστερα, είτε ούρλιαξαν είτε όχι, οι λύκοι αποσύρονται. Κρύβονται μέσα στη φωλιά τους, περιμένοντας το επόμενο λυκαυγές, εκείνη τη μαγική ώρα που το σκοτάδι ακόμα βασιλεύει, για να μπορούν άνετα όλοι οι λύκοι να ξαναβγούνε για να πάνε στις φυλακές τους...


Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To comment or not to comment? That is the question