Ειρήνη υμίν

     - Χορόνια πολλά! είπε ο καινούργιος.

     Ο παλιός δεν απάντησε.

     - Ωραία είναι εδώ, συνέχισε ο πρώτος. Θα περενάτε καλά.

     Ο παλιός δεν απάντησε και πάλι, μόνο που του έριξε μια λοξή ματιά.

     - Ξένος; ακούστηκε μια φωνή από το βάθος.

     Κούνησε το κεφάλι καταφατικά.

     - Και από πού μας έρχεσαι, παληκάρι;

     - Ινδία.

     - Καλά το κατάλαβα εγώ, είπε ένας τέταρτος.

     - Χορόνια πολλά, χιριστουγεννιάτικη αγελάδα! είπε και πάλι ο καινούργιος.

     - Ε, όχι και αγελάδα, για πρόσεχε τα λόγια σου!

     - Στην πατιρίδα εμείς τις αγελάδες τις έχουμε ιερές, δεν το είπα για κακό.

     - Σκασίλα μας τι κάνετε στην πατρίδα σας, ακούστηκε κάποιος από το βάθος.

     - Έτσι και με ξαναπείς αγελάδα θα σε κλωτσήσω, να το ξέρεις!

     - Καλά, συγκωνώμη.

     Ο καινούργιος χαμογέλασε.

     - Μπορώ να καθήσω εδώ; ρώτησε.

     - Ε, όχι και δίπλα μου! ακούστηκε μια τσιριχτή φωνή. Να πας εκεί, πιο πέρα.

     - Μα εκεί είναι άκαρη, θα πέσω!

     - Να προσέχεις, να μην πέσεις!

     - Για στάσου, ρε φιλενάδα, τον διώχνεις από εσένα και τον στέλνεις δίπλα σε εμένα;

     - Ε, διώξ'τον κι εσύ!

     - Άκου, μεγάλε, εδώ δεν χωράς, πήγαινε πιο πέρα, να, εκεί πίσω που δεν φαίνεσαι, να έχεις και την ησυχία σου.

     - Ησυχία, κάποιος έρχεται! ακούστηκε μια φωνή.

     Όλοι, τόσο οι παλιοί όσο και ο καινούργιος, σταμάτησαν να μιλάνε. Τα φώτα άναψαν. Η Πίπη πλησίασε στο δέντρο.

     - Μα τι κακός χαμός γίνεται εδώ, είπε, όλα τα στολίδια είναι ανακατωμένα. Αφού τα έφτιαξα, πώς χάλασαν πάλι;

     Αλλά κανένα από τα στολίδια δεν της απάντησε. Η Πίπη άπλωσε τα χέρια της και άρχισε να ξανατακτοποιεί τα στολίδια, έτσι ώστε το δέντρο της να φαίνεται όμορφο από όλες τις πλευρές. Έπιασε και το καινούργιο στολίδι και το τοποθέτησε στην μέση του δέντρου, να φαίνεται καλά-καλά.

     Βλέπετε, από όταν η Πίπη πήγε να ζήσει στη Χώρα του διαμερίσματος, έχει ένα δικό της χριστουγεννιάτικο έθιμο: κάθε χρονιά αγοράζει ένα καινούργιο στολίδι, και έτσι ποτέ το δέντρο της δεν είναι ίδιο με το δέντρο της προηγούμενης χρονιάς. Έτσι και φέτος, αγόρασε την στολισμένη μπάλα από την Ινδία. Αλλά πού να το φανταστεί ότι το νέο στολίδι θα δημιουργούσε τόση φασαρία;

     Αφού, λοιπόν, η Πίπη τακτοποίησε τα στολίδια στο δέντρο, έσβησε το φως και βγήκε από το δωμάτιο. Και, όπως ήδη ξέρετε, κάθε φορά που η Πίπη σβήνει το φως, όλο και κάτι γίνεται στη Χώρα του διαμερίσματος. Έτσι και τώρα, με το που έσβησε η Πίπη το φως, τα στολίδια ξανάρχισαν να τσακώνονται.

     - Και τώρα τι θα γίνει, ρώτησε μία μεγάλη, κόκκινη μπάλα, εγώ θα έχω δίπλα μου αυτόν τον Ινδό;

     - Συγκωνώμη, είπε εκείνος, αλλά η Πίπη με έβαλε.

     - Ε, και τι μ'αυτό; Για πήγαινε πιο πέρα, θα πιάσουμε κοριούς.

     - Δηλαδή τι καταλαβαίνεις, πετάχτηκε μια χρυσή μπάλα, θα τον διώξεις από δίπλα σου να έρθει να σταθεί εδώ, δίπλα σε εμένα;

     - Δεν τον έστειλα δίπλα σου, πιο πέρα του είπα να πάει.

     - Μη με πλησιάζεις, είπε ένας τάρανδος και κλώτσησε νευρικά τα πίσω του πόδια.

     - Μη με κωλωτσήσεις, χιριστουγεννιάτικη αγελάδα, θα πάω μακαριά...

     - Δεν είμαι αγελάδα, σου είπα! Είμαι τάρανδος, τά-ραν-δος!

     - Συγκωνώμη, κύριε τά-ραν-δε, τι είναι τά-ραν-δος;

     - Εγώ είμαι τάρανδος, τι λέω τόση ώρα;

     - Εγώ δεν ήξερα, στην Ινδία τά-ραν-δος δεν υπάρεχει.

     - Παιδιά, ας ηρεμήσουμε λίγο, είπε ο ένας από τους δύο χιονάνθρωπους, αυτός με το καρότο στη μύτη.

     - Να ηρεμήσεις εσύ! φώναξαν τρεις μπάλες τρίδυμες, κόκκινες με χρυσά και πράσινα σχέδια.

     - Μη μιλάς έτσι στο φίλο μου, πετάχτηκε ο άλλος χιονάνθρωπος, αυτός με το σκουφί. Δεν φταίει εκείνος, αν η Πίπη μας έφερε κι άλλη χριστουγεννιάτικη μπάλα, αφού το ίδιο κάνει κάθε χρόνο. Εμείς οι πιο παλιοί το θυμόμαστε καλά.

     - Τι θα πει παλιός και καινούργιος; Τι θέλεις να πεις με αυτό, ότι είσαι καλύτερος από εμάς; ρώτησε ένα σπιτάκι.

     - Το ποιος είναι καλύτερος έτσι κι αλλιώς το ξέρουμε, είπε και μια μικρή, πλεκτή κάλτσα.

     - Τι εννοείς; ρώτησε ένα αγγελάκι.

     - Εννοώ ότι κάποιο στολίδι που έχει φτιαχτεί από τα χέρια της έχει σίγουρα μεγαλύτερη αξία από εκείνο που το έχει αγοράσει...

     - Το λες αυτό επειδή εσένα σε έφτιαξε! είπε ένα ψεύτικο μπισκοτάκι.

     - Το λέω απλώς επειδή είναι η αλήθεια.

     - Και τι θα γίνει τελικά με τον Ινδό;

     - Εγώ λέω... ξεκίνησε να μιλάει αυτός.

     - Εσύ να μη λες τίποτα, πρώτα να μάθεις να μιλάς. Ορίστε, έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές...

     - Ναι, και είδες πώς η Πίπη τον έβαλε στην καλύτερη θέση; Άντε εμείς τώρα να πάμε στο πίσω μέρος του δέντρου, κι αν πέσει μια ματιά επάνω μας σε όλες τις γιορτές τυχεροί θα είμαστε.

     - Ε, εντάξει, αυτό διορθώνεται... είπε συνωμοτικά μία χρυσή μπάλα.

     - Τι θέλεις να πεις;

     - Ε, να, ψηλά είναι, καινούργιος είναι, δεν ξέρει τα κατατόπια, εύκολα θα μπορούσε να στραβοπατήσει και να πέσει...

     - Ιιιι! έκανε μία μικρή μπαλίτσα, θέλεις να πεις να κάνουμε φόνο;

     - Ε, όχι και φόνο, βρε παιδιά, είπε ένας Άγιος Βασίλης, γιορτές είναι, ντροπή!

     - Εσύ να κλείσεις τα αυτιά σου, να μην ακούς!

     - Θα ξεσπάσεις και στον Άγιο Βασίλη τώρα;

     - Αφού λέει βλακείες!

     - Και σοβαρά τώρα, προτείνεις να τον βγάλουμε από τη μέση τον Ινδό;

     - Ε, τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Αλλιώς θα μονιμοποιηθεί εδώ και δεν τον ξεκολλάει κανένας. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, οι Ινδοί είναι πολύ ανθεκτικοί, λόγω της γιόγκα.

     - Α, κσέρω γιόγκα, είπε ο Ινδός. Στην πατιρίδα μου, όλοι μαθαίνουν. Εγώ, δέκα χορόνια σουπουδάζω. Είμαι πολύ καλός.

     - Τι σας έλεγα; Δεν θα πάθει τίποτα.

     - Γιατί δε φεύγεις μόνος σου, να τελειώνουμε; ρώτησε μια μπάλα άσπρη και κόκκινη τον Ινδό. Αφού το βλέπεις, δεν ταιριάζεις μαζί μας.

     - Μα και εγώ κόκκινο χωρώμα έχω.

     - Δεν έχει σημασία, το δικό σου το κόκκινο με το δικό μου το κόκκινο δεν ταιριάζουν καθόλου!

     - Ούτε με το δικό μου ταιριάζεις!

     - Ούτε με το δικό μου!

     - Γιατί, σάμπως με το δικό μου ταιριάζει, νομίζεις;

     - Σας τσάκωσα! ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της Πίπης και τα φώτα άναψαν. Τι κάνετε εδώ;

     Τα στολίδια δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Βλέπετε, δεν περίμεναν να τους την έχει στήσει έτσι η Πίπη.

     - Δεν ντρέπεστε, συνέχισε η Πίπη, να τσακώνεστε; Το δέντρο είναι αρκετά μεγάλο και σας χωράει όλους. Κι αν εγώ φέτος αποφάσισα να αγοράσω μία μπάλα από την Ινδία, εσείς θα πρέπει να την καλοδεχτείτε και όχι να την διώχνετε. Και τι πειράζει που είναι από την Ινδία; Κανονίστε την πορεία σας, αλλιώς δε σας βλέπω καλά. Στο δέντρο της Πίπης, ρατσισμοί δε χωράνε. Έγινα κατανοητή;

     Τα στολίδια δε μιλούσαν.

     - Έγινα κατανοητή; ξαναρώτησε η Πίπη.

     - Ναι, μουρμούρισαν τα στολίδια.

     - Έτσι μπράβο, είπε η Πίπη και έφυγε από το δωμάτιο, αφού έσβησε το φως.

     - Ειρήνη υμίν, είπε ένα μικρό αγγελάκι.

     - Σκάσε κι εσύ, του είπε μία από τις τρίδυμες.

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου