Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Ιδιοκατοίκηση

 
     - Μαμά, πού έχεις βάλει τα παιχνίδια μου; φώναξε ο μικρός.
     - Στη μεγάλη τη σακούλα, είπε η μαμά του. Δίπλα στη βαλίτσα σου. Μην την ανοίξεις τώρα. Είδα κι έπαθα να τα μαζέψω όλα. Τι τα θες τόσα παιχνίδια, ποτέ μου δεν το κατάλαβα.
     - Γυναίκα, φώναξε ο άντρας της, τα ξυριστικά μου τα πήρες;
     - Ναι, είπε εκείνη και με το ζόρι συγκράτησε μία βρισιά.
     - Τα παπούτσια μου τα καλά τα έβαλες στη βαλίτσα; συνέχισε εκείνος.
     - Και πού ήθελες να τα βάλω;
     - Μα, είχα σκοπό να τα φορέσω σήμερα!
     - Ας την έφτιαχνες τη βαλίτσα μόνος σου τότε! Δεν φτάνει που μάζεψα όλα τα πράγματα μόνη μου, θα ακούω και παράπονα από πάνω;
     - Ας μου έλεγες να την φτιάξω μόνος μου.
     - Ναι, σε ξέρω και από άλλες φορές. Αλλά εγώ φταίω!
     - Να τα, αρχίσαμε πάλι...
     - Ναι, αρχίσαμε, δεν κατάλαβα, δεν μπορούμε να μιλάμε τώρα; Εγώ φταίω, που δεν άκουσα τη μάνα μου...
     - Ναι, ξέρω, που δεν άκουσες τη μάνα σου και παντρεύτηκες εμένα, ενώ σου έκαναν ένα σωρό προξενιά...
     - Γιατί, ψέματα είναι; Τόσοι και τόσοι με ζητήσανε, αλλά εγώ στραβώθηκα και πήρα εσένα. Και μου το'λεγε η μάνα μου: πάρε έναν άντρα να έχει ένα σπίτι δικό του, πού πας με αυτόν τον ξεβράκωτο; Μια ζωή στο ενοίκιο θα ζείτε, θα σας φάνε οι μετακομίσεις...
     - Ώχου, βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια... ας την άκουγες τη μάνα σου, εγώ τι φταίω τώρα;
     - Εμ, βέβαια, έπρεπε να την ακούσω, τώρα θα ήμουν νοικοκυρά με δικό μου σπίτι, όχι κάθε τρεις και λίγο να μετακομίζουμε, επειδή εσύ διαλέγεις σπίτια που ύστερα σου τα ζητάνε για ιδιοκατοίκηση...
     - Μαμά, να φορέσω το παλτό μου;
     - Κάνε ό,τι θέλεις, μέχρι και γι'αυτό θα με ρωτάς;
     - Μη φωνάζεις στο παιδί...
     - Δεν μπορώ, ειδικά όσο βλέπω πόσο ίδιος εσύ πάει να γίνει...
     - Ας τον έκανες με άλλον, τότε!
     - Θεέ μου, δώσε μου δύναμη!
     - Όχι, σε εμένα πρέπει να τη δώσει τη δύναμη, που με ψέλνεις από το πρωί ως το βράδυ! Βρε, σου έλειψε το φαγητό; Σου έλειψε η ζεστασιά; Σου έλειψε το σεξ; Το καλύτερο φαγητό δεν τρώμε; Στα καλύτερα σπίτια δεν σε φέρνω;
     - Τι να το κάνω, αφού ύστερα από λίγο καιρό θα πρέπει να τα εγκαταλείψουμε;
     - Θα προτιμούσες να ήταν κακοφτιαγμένα και να μην τα θέλει κανείς; Άσε που αν μέναμε σε δικό μας σπίτι θα μας τσεκούρωνε η εφορία!
     - Ε, δεν είπα να φτιάξεις και μέγαρο! Ένα απλό σπιτάκι ζήτησα. Ας έφτιαχνες κι εσύ ένα δικό σου σπίτι για αλλαγή. Ως πότε θα ζούμε στο ενοίκιο; Κουράστηκα, δεν αντέχω άλλες μετακομίσεις!
     - Και πού ακούστηκε σπουργίτης να φτιάχνει δικό του σπίτι;
     - Και, δηλαδή, τα άλλα πουλιά χαζά είναι που φτιάχνουν δικά τους σπίτια;
     - Ε, δεν είπα αυτό...
     - Ε, τότε;
     - Μα όλοι το ξέρουν ότι τα σπουργίτια δεν ξέρουν τίποτα από οικοδομές, χτίσιμο, σοβάτισμα, τοίχοι, κουφώματα, δεν ξέρουν τι θα πει.
     - Να μάθουν, τότε!
     - Και πώς να μάθουμε, εξυπνοπούλι μου εσύ;
     - Βλέποντας μαθαίνεις.
     - Ναι, αλλά υπάρχουν και τόσα είδη κατοικίας... Τι σχέδιο να αντιγράψουμε, του πελαργού, της καρδερίνας, του χελιδονιού;
     - Όποιο να'ναι, αρκεί το σπίτι να είναι δικό σου!
     - Δε γίνονται αυτά τα πράγματα.
     - Άμα θέλεις, γίνονται.
     - Ναι, καλά...
     - Και, δε μου λες, για να'χουμε καλό ρώτημα, πότε αναμένεται να γυρίσει το χελιδόνι;
     - Σήμερα, αύριο, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά όπου να'ναι έρχεται.
     - Τυχερή η χελιδόνα, δυο σπίτια έχει, άλλο το χειμώνα, άλλο το καλοκαίρι!
     - Άρχισες πάλι;
     - Μα να μην πω τον πόνο μου;
     - Καλά, πάμε και συνεχίζεις να μου τον λες στον δρόμο. Άσε τις βαλίτσες, θα τις κουβαλήσω εγώ όλες. Η δικιά μου η γυναίκα δε θέλω να κουβαλάει βαλίτσες. Μικρέ, πάρε τη βαλίτσα σου και τα παιχνίδια σου και έλα! Φεύγουμε!
     Και όλη η οικογένεια Σπουργίτη αποχώρησε από τη χελιδονοφωλιά, σε αναζήτηση άλλης διαθέσιμης κατοικίας, ενώ κάπου μακριά, η οικογένεια Χελιδόνη πακετάριζε κι αυτή τα υπάρχοντά της, με σκοπό να γυρίσει στη θερινή της φωλιά.
     Μεγάλο πράγμα, να έχεις θερινή κατοικία. 
     Ή, τουλάχιστον, αυτό σκεφτόταν η κυρία Σπουργίτη.


Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου

16 σχόλια:

  1. Το διάβασα χθες τα ξημερώματα από το κινητό και μου κόλλησε ένα πελώριο χαμόγελο στα μούτρα!
    Ναι μεν, το θέμα των συνεχών μετακομίσεων πρέπει να είναι ζόρι (δεν έχω άμεση σχέση), μα ο τρόπος που τα γράφεις, η ευφυής πλοκή, η ευρηματικότητα με τα ονόματα, τί να πω? Μου άρεσε πολύύύύ η ιστορία σου!
    Να είσαι καλά, κορίτσι μου!
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά! Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου, και κυρίως που σε κόλλησε οξεία χαμογελίτιδα!
      Ναι, οι μετακομίσεις είναι ένα ζόρι, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η οικογένεια Σπουργίτη άδειασε τη φωλιά και πως όπου να'ναι φτάνει η οικογένεια Χελιδόνη.
      Άραγε, να έχει περάσει κιόλας πάνω από τη Σύρο;
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  2. Στ΄αλήθεια μια υπέροχη ιστορία πολύ όμορφα δοσμένη.
    Ειλικρινά την απόλαυσα.
    Pippi μου καλή μου να είσαι πάντα καλά.
    ΥΓ. Μην με παρεξηγείς αν χόνομαι. ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, αγαπητέ μου Dennis. Όσο για να σε παρεξηγήσω, μην ανησυχείς καθόλου. Δε θα παρεξηγούσα ποτέ κάποιον επειδή "χάθηκε". Καταλαβαίνω ότι στη ζωή συμβαίνουν πολλές φορές πράγματα που μας αναγκάζουν να αλλάξουμε συνήθειες, ακόμα κι αν δεν το θέλουμε.
      Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι καλά (ελπίζω και η γυναίκα σου να είναι καλύτερα τώρα) και όλα τα άλλα τακτοποιούνται.
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  3. Υπέροχο!!
    Φαντάζεσαι τι έπαθα, όταν είδα πως πρόκειται για σπουργίτια..πού να μου πάει στο μυαλό, αφού δεν ήξερα πως γκρινιάζουν τόσο οι σπουργιτίνες..χαχα!
    Καλό τριήμερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν γκρινιάζουν λέει! Φοβερές γλωσσοκοπάνες!
      Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι όταν κάποιος δεν περιμένει ο διάλογος να μην αφορά ανθρώπους, γι'αυτό και πολλές ιστορίες που έχω εδώ είναι γραμμένες με παρόμοιο τρόπο.
      Χαίρομαι που την πάτησες κι εσύ, χι, χι!
      Καλό τριήμερο και σε εσένα!

      Διαγραφή
  4. το χω ζήσει το έργο στο παρελθόν και είναι και στενάχωρο από τη μια και ευχάριστο από την άλλη.. και κάπως έτσι, περνάνε οι εποχές, άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, κλπ κλπ.. :) πολύ μου άρεσε ο τρόπος που την απέδωσες. καλό Σ/Κ Pippi!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ έχω περάσει μερικές μετακομίσεις με την οικογένειά μου στο παρελθόν, αλλά η μετακόμιση δε γινόταν πολύ μακριά, και επιπλέον ήμουν παιδί, οπότε δεν στενοχωριόμουν πολύ. Όμως, πάντα θυμάμαι τα παλιά μας σπίτια.
      Όσο για τα σπουργίτια, τι να πω, αφού επιλέγουν να ζουν σε δανεικές φωλιές, αυτά παθαίνουν κάθε τρεις και λίγο.
      Επίσης, να σε ενημερώσω ότι εχθές έμαθα ότι άρχισαν να έρχονται τα χελιδόνια! Περιμένω να τα δω και ιδίοις όμμασι, βέβαια, αλλά η πηγή μου είναι αξιόπιστη.
      Πολλά φιλιά και καλό τριήμερο!

      Διαγραφή
  5. τι ωραιες ιστοριες που γραφεις pippi μου.. σκετη απολαυση!
    εισαι παααρα πολυ καλη στους διαλογους, υποθετω οτι εισαι ενα πολυ επικοινωνιακο ατομο ή κανω λαθος;

    και ειναι πολυ εξυπνα τα γυρισματα στις ιστοριες σου
    φιλια λοιπον στην κυρια σπουργιτη, καλως να ερθει η οικογενεια χελιδονη :D

    σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου αρέσουν οι ιστορίες μου, καρδούλα!
      Μου αρέσουν οι διάλογοι, γι'αυτό μάλλον είμαι καλή σε αυτούς. Όσο για επικοινωνιακή, έχω γίνει αρκετά επικοινωνιακή μεγαλώνοντας, επειδή είμαι εκ φύσεως κλειστός άνθρωπος.
      Τα γυρίσματα στις ιστορίες μου είναι όλο το ζουμί και αυτό που με διασκεδάζει περισσότερο. Λατρεύω να εκπλήσσω τον αναγνώστη!
      Τα χελιδόνια τα λατρεύω, επειδή σηματοδοτούν τον ερχομό της Άνοιξης. Ένα από τα παιδικά μου όνειρα ήταν να έχω μια χελιδονοφωλιά στο μπαλκόνι μου. Δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αυτό το όνειρό μου, αλλά έχω μια ευαισθησία με το θέμα. Εύχομαι όλα τα χελιδόνια να βρουν όμορφες φωλιές και αν αυτές δεν είναι αρκετές, να χτίσουν κι άλλες, ομορφότερες.
      Πολλά φιλιά και καλά Κούλουμα για αύριο!

      Διαγραφή
  6. Eπαθα πλακα Πίπη μου οταν καταλαβα οτι πρόκειτε για πουλακια..χα..χα.. πολύ εξυπνα δωσμενοι οι διαλογη και όλη η ιστορία τοης μετακομισης.. ομορφο σαν νερακι διαβαστηκε... τι ωραι που γραφεις..!! φευγω χαρουμενη αφηνοντας σου ενα μεγαλο φιλί..καλη Σαρακοστή..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά μη σου έλεγα από την αρχή ότι επρόκειτο για σπουργίτια!
      Χα, χα, την πάτησες!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  7. Κι εγώ την πάτησα! Ειδικά στο σημείο της γκρίνιας, νόμιζα ότι έγραφες για τη φίλη μου τη Μ. Και τον σύζυγό της, τον Β.!
    Ευτυχώς ήταν για την οικογένεια Σπουργίτη!
    Πολύ πολύ ωραία ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα, αν η φίλη σου και ο σύζυγός της είχαν φτερά, ίσως και να επρόκειτο γι'αυτούς, μην το αποκλείεις! Έτσι κι αλλιώς, πάντα υπάρχει η πιθανότητα να είναι σπουργίτια μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
    2. Και τώρα που το σκέφτομαι, με τόσους που την πάτησαν, ίσως να έπρεπε να αλλάξω τον τίτλο της ανάρτησης και να τον κάνω "Μπανανόφλουδα".
      Θα είναι και πλούσια σε Κάλιο.

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question