Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

R.I.P.

 

      Η μύγα κοίταξε το πτώμα που ήταν στον καναπέ: στόμα ελαφρά ανοιχτό, μάτια εντελώς κλειστά.
     - Βζουτ! έκανε καθώς κατευθύνθηκε προς το στόμα του πτώματος, περνώντας ξυστά δίπλα από το αυτί του.
     - Ξουτ! έκανε το πτώμα, τινάζοντας το χέρι του.
     Η μύγα απομακρύνθηκε γρήγορα και όταν βρέθηκε ψηλά, κάθησε επάνω στο φωτιστικό και ξανακοίταξε. Το πτώμα ήταν ακίνητο.
     - Η ιδέα μου θα ήταν, σκέφτηκε.
     - Βζουτ! έκανε και πάλι, ορμώντας με φόρα στο δεξί ρουθούνι του πτώματος.
     Ένιωσε ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα, καθώς πλησίαζε.
     - Ουστ από δω! έκανε το πτώμα, και κούνησε το χέρι του και πάλι.
     Άρα, το πτώμα δεν ήταν και τόσο πτώμα, τελικά. Η μύγα πήρε μια τρομάρα!
     Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα, καθώς το πτώμα - που δεν ήταν πτώμα, όπως είπαμε - σηκώθηκε από τον καναπέ και όρθωσε το ανάστημά του. Ήταν πολύ ψηλό, τουλάχιστον ένα μέτρο και εβδομήντα εκατοστά ύψος. Ένα ολόκληρο τέρας, δηλαδή.
     - Τώρα θα δεις, παλιόμυγα! είπε θυμωμένο το τέρας και άρχισε να κυνηγάει τη μύγα.
     Αλλά αυτή ήταν πολύ έξυπνη και όλο του ξέφευγε.
     - Έλα εδώ! φώναζε το τέρας, αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία.
     Το τέρας εξοπλίστηκε με μια πετσέτα και άρχισε να μαστιγώνει με αυτήν τον αέρα.
     - Θα σου δείξω εγώ, είπε και άρχισε να ψάχνει σε όλο το σπίτι.
     Αλλά η μύγα είχε κρυφτεί ψηλά, επάνω στο ψυγείο.
     - Φουπ! έκανε η πετσέτα επάνω στο ψυγείο, αλλά η μύγα πρόλαβε να το σκάσει, χωρίς να πάθει το παραμικρό.
     - Βζουτ! έκανε και πέταξε πιο πέρα, στον πάγκο της κουζίνας.
     - Φουπ! έκανε η πετσέτα επάνω στον πάγκο της κουζίνας.
     - Βζουτ! έκανε η μύγα και πέταξε επάνω στο ντουλάπι.
     - Φουπ! έκανε η πετσέτα επάνω στο ντουλάπι.
     - Βζουτ! βζουτ! βζουτ! έκανε η μύγα και άρχισε να κάνει βόλτες μέσα στην κουζίνα.
     - Φουπ! φουπ! φουπ! έκανε η πετσέτα, καθώς στριφογύριζε στον αέρα.
     - Βζουτ! έκανε και η μύγα και κάθησε στο τζάμι του παραθύρου.
     - Πού είσαι; φώναζε το τέρας, έλα εδώ!
     Αλλά η μύγα καθόταν ήσυχα-ήσυχα στο τζάμι. Μάταια το τέρας κοιτούσε δεξιά και αριστερά. Δεν την έβλεπε πουθενά. Κοίταζε στα ντουλάπια, στους τοίχους, στο τραπέζι της κουζίνας, προσπαθούσε να αφουγκραστεί το πέταγμά της, αλλά δεν κατάφερε να την εντοπίσει.
     - Για να δεις με τι μύγα έχεις να κάνεις! φώναξε η μύγα, καθώς είχε ξεθαρρέψει.
     Αλλά το τέρας δεν την άκουσε.
     - Δεν ακούς που σου μιλάω; ξαναφώναξε.
     Σιωπή.
     - Ε, σε εσένα μιλάω! φώναξε με όλη της τη δύναμη, αλλά και πάλι το τέρας δεν την άκουσε.
     - Είμαι η πιο έξυπνη, τελικά, είπε η μύγα στον εαυτό της. Τόση ώρα και ακόμα να με εντοπίσει το τέρας.
     Η μύγα ήταν πολύ χαρούμενη που είχε κοροϊδέψει το τέρας. Βέβαια, εκείνο δεν την είχε πάρει είδηση και συνέχιζε να ψάχνει σε όλο το σπίτι. Να, τώρα κοιτούσε στο υπνοδωμάτιο, - αν είναι δυνατόν, θα πήγαινε ποτέ η μύγα σε ένα τόσο βαρετό δωμάτιο;
     Η κουζίνα ήταν άδεια.
     - Ευκαιρία για παιχνίδι, είπε η μύγα και άρχισε να πετάει πέρα-δώθε και πάνω-κάτω.
     - Φαπ! έκανε η πετσέτα, καθώς το τέρας είχε επιστρέψει στην κουζίνα, χωρίς η μύγα να το πάρει είδηση. Φαπ, έκανε ξανά και η μύγα βρέθηκε στο πάτωμα.
     Ησυχία επικράτησε στο σπίτι. Ούτε βζουτ, ούτε φουπ, ούτε τίποτα. Μόνο ησυχία.
     Το τέρας άφησε την πετσέτα στην πλάτη μιας καρέκλας και χασμουρήθηκε. Ύστερα, πήγε και ξαναξάπλωσε στον καναπέ. Και τα πτώματα έγιναν δύο, ένα στον καναπέ, και ένα στο πάτωμα της κουζίνας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To comment or not to comment? That is the question