Μητρικοί διάλογοι

    

      - Ο γιατρός θα σας δεχτεί σε λίγο, είπε η νοσοκόμα στην κοκκινομάλλα.
     Εκείνη χαμογέλασε και, ασυνείδητα, χάιδεψε τη φουσκωμένη της κοιλιά.
     - Κι εσύ στο μήνα σου είσαι; τη ρώτησε η γκριζομάλλα, που καθόταν δίπλα της.
     - Ναι, είπε και ξαναχαμογέλασε.
     - Έχεις δει το φύλο; ξαναρώτησε η γκριζομάλλα.
     - Όχι, είπε εκείνη. Με τον άντρα μου αποφασίσαμε ότι δε μας ενδιαφέρει το φύλο. Τι αγόρι, τι κορίτσι, ίδια είναι και τα δύο. "Γερά να'ναι, κι ό,τι να'ναι", έτσι δε λένε;
     - Έτσι είναι, είπε και η άλλη. Εγώ έχω κι από τα δύο και, σε βεβαιώνω, δεν έχουν καμία διαφορά. Είτε αγόρια είτε κορίτσια, τα παιδιά είναι παίδεμα.
     - Α, έχεις κι άλλα παιδιά; ρώτησε η κοκκινομάλλα.
     - Ναι, τέσσερα.
     - Τέσσερα; Μπράβο, να σου ζήσουν!
     - Ευχαριστώ. Εσένα είναι η πρώτη σου εγκυμοσύνη;
     - Ναι.
     - Έχεις άγχος;
     - Ε, όσο να'ναι...
     - Έτσι έχουμε όλες. Η αλήθεια είναι ότι είναι μια δύσκολη εμπειρία, αλλά το αποτέλεσμα πάντα σε αποζημιώνει.
     - Ναι... είπε η κοκκινομάλλα, αλλά δε φάνηκε να το πολυπιστεύει.
     - Έτσι είναι, θα το δεις, είπε η γκριζομάλλα και πάλι.
     - Ο άντρας σου πώς την αντιμετωπίζει την εγκυμοσύνη σου; ρώτησε η κοκκινομάλλα για να αλλάξει λίγο συζήτηση.
     - Τι πρόβλημα να'χει εκείνος; Άσε που είναι ναυτικός και ταξιδεύει συνέχεια. Πολύ σπάνια τον βλέπω.
     - Αλήθεια; Και πώς μπορείς;
     - Αχ, φιλενάδα, οι άντρες είναι μπελάς, όλες το ξέρουν. Καλύτερα να τον βλέπω αραιά και πού παρά να τον έχω συνέχεια στα πόδια μου.
     - Δε συμφωνώ, είπε η κοκκινομάλλα.
     - Άσε με να μαντέψω: νιόπαντρη;
     Η κοκκινομάλλα κατέβασε ντροπαλά το κεφάλι.
     - Έτσι εξηγείται, είπε η γκριζομάλλα. Κάτσε να περάσει λίγος καιρός και τα ξαναλέμε.
     - Δε νομίζω να αλλάξω γνώμη, απάντησε η κοκκινομάλλα. Με τον άντρα μου αγαπιόμαστε πολύ και δεν αντέχει ο ένας μακριά από τον άλλο.
     - Ναι, πετάχτηκε και μια μαυρομάλλα με μια άσπρη τούφα, που επίσης περίμενε το γιατρό, το έχουμε υπόψη μας. Όλη η γειτονιά έχει να το λέει: τον Ιανουάριο δεν μπορούσαμε να κλείσουμε μάτι από τη φασαρία που κάνατε.
     - Ε, άμα ευχαριστιέσαι, πρέπει και να το δείχνεις...
     - Κι άλλοι ευχαριστιούνται, αλλά δεν το κάνουνε θέμα... μουρμούρισε η μαυρομάλλα.
     Η κοκκινομάλλα την αγνόησε.
     - Και πού είναι τώρα ο άντρας σου; τη ρώτησε η γκριζομάλλα.
     - Α, έχει πάει να δει τη μάνα του, που είναι άρρωστη.
     - Και δεν μπορούσε να έρθει μαζί σου στο γιατρό;
     - Ξέρεις, η μάνα του ζει στην Άγκυρα.
     - Τούρκος είναι;
     - Ναι.
     - Α, δε μου αρέσουν καθόλου οι Τούρκοι. Είναι πολύ τριχωτοί.
     - Δεν έχεις δίκιο, απάντησε η κοκκινομάλλα. Η τρίχα στον άντρα είναι σέξι.
     Η γκριζομάλλα δεν είπε τίποτα. Είναι πασίγνωστο ότι οι κοκκινομάλλες φημίζονται για το φλογερό τους ταμπεραμέντο. Εξάλλου, περί ορέξεως...
     - Ο γιατρός θα σας δεχτεί τώρα, είπε η νοσοκόμα στην κοκκινομάλλα, που σηκώθηκε με κόπο.
     - Αν δε σε ξαναδώ, καλή λευτεριά, της είπε η γκριζομάλλα.
     - Επίσης, απάντησε εκείνη.
     Και μπήκε στο γραφείο του γιατρού, κουνώντας την όμορφη ουρά της.
       
      Αρκετές εβδομάδες αργότερα, οι δυο τους ξανασυναντήθηκαν.
          - Πόσο δίκιο είχες! είπε η κοκκινομάλλα στην γκριζομάλλα. Ζωή να'χουνε, μου έχουν βγάλει το λάδι τα παιδιά μου.
     - Και πού είσαι ακόμη, της είπε η γκριζομάλλα. Περίμενε να μπούνε στην εφηβεία και θα δεις.
     - Μα ήδη έχουν μπει, είπε η κοκκινομάλλα. Ξεχνάς πόσος καιρός πέρασε από όταν συναντηθήκαμε στο γιατρό;
     - Α, ναι, δίκιο έχεις, είπε και η γκριζομάλλα. Και τα δικά μου τα κυνηγάω όλη την ώρα. Πού πας παιδί μου; φώναξε σε ένα γκρίζο γατάκι, που εκείνη την ώρα περνούσε τον δρόμο.
     - Πάω βόλτα με τους φίλους μου, είπε εκείνο.
     - Να προσέχεις στον δρόμο, οι οδηγοί τρέχουν...
     - Ναι, καλά, το ξέρω, μου το έχεις ξαναπεί. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι έχω μεγαλώσει πια;
     - Και πειράζει που νοιάζομαι για εσένα;
     - Δεν χρειάζεται, προσέχω.
     - Αχ, αυτό το παιδί θα με πεθάνει, είπε η γκριζομάλλα. Και πού θα πάτε;
     - Όπου θέλουμε, να μη σε νοιάζει! της είπε αυθάδικα εκείνο.
     - Να προσέχεις, παιδί μου, μην πλησιάζεις τους αγνώστους και μην τυχόν και κανένας σου δώσει τίποτα να φας και το πάρεις, κυκλοφορούν και φόλες, με ακούς, παιδί μου; Να προσέχεις, είπα!
     - Ωχ, βρε μαμά! είπε το γατάκι καθώς απομακρυνόταν βιαστικά.
     - Έτσι είναι, αναστέναξε η γκριζομάλλα. Τα γεννάς, τα μεγαλώνεις, και όλα αυτά γιατί;
     - Το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει, μου είχες πει τότε στο γιατρό, είπε η κοκκινομάλλα. Εξάλλου, και εμένα τα ίδια μου κάνουν, μην ανησυχείς.
     - Σιγά την αποζημίωση, είπε η γκριζομάλλα. Και ύστερα σου λένε ότι μάνα είναι μόνο μία.
     Η κοκκινομάλλα δεν είπε τίποτα. Το ίδιο σκεφτόταν και εκείνη.
     Ξαφνικά, στην άκρη του δρόμου εμφανίστηκε το γκρίζο γατάκι. Ερχόταν τρέχοντας, λες και κάποιος το κυνηγούσε.
     - Το παιδί μου, είπε η γκριζομάλλα, ποιος το κυνηγάει το παιδί μου;
     - Μαμά! φώναξε εκείνο. Μαμά!
     Γεμάτη αγωνία έτρεξε προς το μέρος του. Και μόλις πλησίασε, το γατάκι έπεσε επάνω της.
     - Νιάου, της είπε ναζιάρικα, συγγνώμη που το ξέχασα. Χρόνια πολλά, μαμά!
     Και με τη ροζ γλωσσίτσα του άρχισε να της γλείφει το πρόσωπο.
     - Σε ευχαριστώ, παιδάκι μου, είπε συγκινημένη η γκριζομάλλα.
     Γύρισε προς την κοκκινομάλλα.
     - Είδες, λοιπόν, που είχα δίκιο; της είπε. Το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει!