Ημερομηνία λήξης

     Η Πίπη, όχι να το παινευτεί, αλλά είναι γερή και δεν αρρωσταίνει, ή, αν αρρωστήσει, γενικά δεν δίνει και μεγάλη σημασία. Είναι γερή σαν ταύρος, η Πίπη.

     Όμως, η αλήθεια είναι ότι και οι ταύροι αρρωσταίνουν καμιά φορά. Και η Πίπη, ούτε που το κατάλαβε πώς την έπαθε. Ίσως έφταιγε που ο καιρός ήταν καλός, σαν καλοκαιρινός, και που η Πίπη έβγαλε το μπουφάν της, ίσως έφταιγε που πήγε στο χορό και δεν πήρε μαζί το φουλάρι της, και έμεινε ο λαιμός της εκτεθειμένος, ίσως πάλι να φταίει και κανένα μικρόβιο. Είναι ύπουλα τα μικρόβια, να το ξέρετε.

     Το γεγονός είναι ότι η Πίπη σήμερα ξύπνησε με πονόλαιμο και μπούκωμα στη μύτη.

     - Θα κρύωσα φαίνεται, σκέφτηκε.

     Και συνέχισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Και έβαλε μπουγάδα, και άπλωσε τα ρούχα, και έπαιξε και βιολί, και μάζεψε τα ρούχα, και σιδέρωσε και μερικά, και έκανε ό,τι είχε να κάνει, τέλος πάντων.

     Όμως, ο λαιμός ένιωθε μοναξιές, προφανώς, και κάλεσε και άλλα μέρη του σώματος της Πίπης να του κάνουν παρέα. Και έτσι, άρχισε να πονάει η πλάτη, και ο σβέρκος, και τα χέρια, και η μέση της Πίπης. Και ο λαιμός της δεν ένιωθε πια μόνος, όμως η Πίπη ένιωσε σίγουρα χειρότερα από πριν. Και αυτό δεν ήταν το τελευταίο που συνέβη.

     Η Πίπη άρχισε να κρυώνει.

     - Μα, γιατί κρυώνω; σκέφτηκε. Αφού δεν κάνει κρύο! Λες να έχω πυρετό;

     Το ενδεχόμενο αυτό ήταν αρκετά πιθανό και η Πίπη αποφάσισε να το διαπιστώσει. Και έβαλε θερμόμετρο, και ο υδράργυρος άρχισε να ανεβαίνει, να ανεβαίνει, να ανεβαίνει... Και σταμάτησε στους 37 και 3.

     - Αυτό δεν είναι καλό, σκέφτηκε η Πίπη και άναψε τη θέρμανση.

     Και ύστερα πήγε και πήρε ένα κουτί παπουτσιών, που όμως μέσα δεν έχει παπούτσια, αλλά φάρμακα. Και έψαξε η Πίπη να βρει το κουτί με τα αντιπυρετικά, και το βρήκε, και τότε είχε τη φαεινή ιδέα να κοιτάξει την ημερομηνία λήξης, και - για φαντάσου! - τα αντιπυρετικά είχαν λήξει, και έψαξε και τα υπόλοιπα κουτιά, και τα περισσότερα είχαν λήξει.

     Αυτά συμβαίνουν όταν δεν αρρωσταίνεις συχνά, περνάνε οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια, και τα φάρμακα λήγουν χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Και η Πίπη ξέμεινε από αντιπυρετικά. Και ευτυχώς που ο πυρετός ήταν 37 και 3, αλλιώς θα έπρεπε να βρει εφημερεύον φαρμακείο.

     Και κάθησε και σκέφτηκε, η Πίπη, ότι αν ζούσε στο χωριό του Αστερίξ, θα πήγαινε στον δρυϊδη του χωριού και εκείνος θα έβαζε το καζάνι στη φωτιά, θα γέμιζε το καζάνι νερό, και θα έριχνε μέσα τα μαγικά του βότανα: μέντα και θυμάρι, και δεντρολίβανο και χαμομήλι, και καυτερή πιπεριά και φύλλα αγριοτριανταφυλλιάς, και γάλα μονόκερου για θαυματουργή ίαση. Και θα βουτούσε την κουτάλα μέσα στο μίγμα, και θα έδινε στην Πίπη να πιεί, και εκείνη θα γινόταν περδίκι.

     Όμως η Πίπη ζει στη Χώρα του διαμερίσματος, και όχι στο χωριό του Αστερίξ, και γι'αυτό πρέπει να κάνει η ίδια τον δρυϊδη του εαυτού της. Οπότε, βγάζει από τα ντουλάπια τα δικά της βότανα και φτιάχνει τους δικούς της συνδυασμούς, χωρίς το θαυματουργό γάλα του μονόκερου, φυσικά, αφού δεν έχει γάλα μονόκερου, μόνο εβαπορέ. Καζάνι δεν έχει η Πίπη, έχει όμως μπρίκι. Και ούτε φωτιά με ξύλα έχει, έχει όμως ένα γκαζάκι. Και βράζει το νερό στη φωτιά, και προσθέτει η Πίπη βότανα, και όπου να'ναι θα το πετύχει η Πίπη το θαυματουργό το μίγμα.

     Και αύριο το πρωί θα πάει στο φαρμακείο να αγοράσει αντιπυρετικά. Για να τα βάλει στο κουτί των παπουτσιών μέχρι να λήξουν και εκείνα. Δηλαδή, μέχρι την επόμενη φορά που θα έχει πυρετό.