Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Παραμονή Πρωτοχρονιάς


    Η μικρή κάλτσα ήταν και χαρούμενη και λυπημένη ταυτόχρονα. Γι'αυτό και δεν ήξερε τι να κάνει: να κλάψει ή να γελάσει;
     Ο λόγος που ήταν χαρούμενη ήταν ότι πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Και, αν μη τι άλλο, αυτή η εποχή του χρόνου είναι η εποχή η αφιερωμένη στις κάλτσες. Βλέπετε, τότε ο κόσμος βγάζει τις κάλτσες από τα συρτάρια και τις κρεμάει στα χριστουγεννιάτικα δέντρα ή στα τζάκια, για να τις γεμίσει ο Άη-Βασίλης με δώρα. Όλοι τις προσέχουν τις κάλτσες αυτήν την εποχή.
     Όμως, η μικρή κάλτσα ήταν και πολύ στενοχωρημένη, όπως ήδη είπαμε. Και ο λόγος ήταν απλός: ήταν πολύ φτωχή και πολύ παλιά, και γι'αυτό πολυχρησιμοποιημένη και τρύπια. Πώς, λοιπόν, θα έπαιρνε θέση ανάμεσα στις άλλες κάλτσες, τις καλοφτιαγμένες και καινούργιες;
     Οι άλλες κάλτσες ήδη την κοίταζαν αφ'υψηλού.
     - Για κοιτάξτε με, έλεγε η μία, δείτε πώς γυαλίζω, είναι επειδή είμαι από μετάξι, γι'αυτό!
     - Ναι, πράγματι, έλεγαν οι άλλες, είσαι πολύ ωραία.
     - Γιατί, εγώ δεν είμαι; έλεγε μια άλλη. Δείτε σχέδια που έχω, δείτε χρώματα... Τρεις λέξεις θα σας πω: αγνό παρθένο μαλλί.
     - Ωωωωω! έκαναν όλες μαζί οι άλλες κάλτσες, μα φαίνεσαι ότι είσαι από καλή οικογένεια!
     Και η μάλλινη κάλτσα καμάρωνε.
     - Δείτε και εμένα, έλεγε μια τρίτη κάλτσα. Δείτε τι λεπτή ύφανση, λες και με ύφαναν νεράιδες!
     - Ναι, ναι, έλεγαν οι άλλες, λες και σε ύφαναν νεράιδες.
     - Γιατί, εγώ δεν είμαι σκέτη πριγκήπισσα; έλεγε μια άλλη. Βλέπετε το χρυσό νήμα που διατρέχει όλο μου το κορμί;
     - Ναι, έλεγαν οι άλλες κάλτσες. Είσαι σκέτη πριγκήπισσα, η βασιλική σου γενιά φαίνεται από μακριά.
     - Κορίτσια, έλεγε ξαφνικά μια κάλτσα, κοιτάξτε ποια ήρθε!
     Και όλες γυρνούσαν και κοιτούσαν την φτωχή, τρύπια κάλτσα, με αποτροπιασμό.
     - Τι θέλει αυτή η κουρελού μαζί με εμάς; Δεν βλέπει ότι δεν έχει θέση εδώ; Ε, σε εσένα μιλάμε! Τι κάνεις εδώ; Φύγε, άντε, πήγαινε από εδώ!
     Και η φτωχή κάλτσα έφευγε ντροπιασμένη, σέρνοντας τα ξέφτια της μακριά από τις υπόλοιπες κάλτσες. Και οι άλλες κάλτσες γελούσαν κοροϊδευτικά. Και συνέχιζαν να επιδεικνύουν τα κάλλη τους, η μία στην άλλη.
     Όμως ο καιρός περνάει, και για τις καινούργιες και όμορφες κάλτσες, και για τις παλιές και τρύπιες. Έτσι, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά έφτασαν πια πολύ κοντά. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίστηκαν, οι δρόμοι φωταγωγήθηκαν, τα μελομακάρονα σιροπιάστηκαν, οι κουραμπιέδες πασπαλίστηκαν με ζάχαρη άχνη, και όλοι περίμεναν τις μέρες των γιορτών με ανυπομονησία.
     Στο σπίτι της παλιάς, τρύπιας κάλτσας οι κάλτσες στολίστηκαν και παρατάχθηκαν στο τζάκι. Και ήταν η μία ομορφότερη από την άλλη. Πόσα όμορφα δώρα δεν θα έπαιρναν από τον Άη-Βασίλη, δώρα ταιριαστά στην ομορφιά τους!
     - Πόσα δώρα θα πάρω; αναρωτιόταν η κάθε κάλτσα για λογαριασμό της.
     - Πολλά, απαντούσε μόνη της. Αφού είμαι τόσο όμορφη, μου αξίζουν τα πιο πολλά και τα πιο όμορφα δώρα! Αχ, πότε θα έρθει ο Άγιος Βασίλης να με γεμίσει δώρα;
     Και αναστέναζαν οι κάλτσες, και κουνιούνταν με ανυπομονησία, και όποιος τις έβλεπε νόμιζε ότι φυσούσε αέρας μέσα στο σπίτι και κουνούσε τις κάλτσες και δεν καταλάβαινε ότι χόρευαν από μόνες τους.
     Και έφτασε και η παραμονή της Πρωτοχρονιάς και τις κάλτσες τις έπιασε τέτοια ανυπομονησία, που παρά τρίχα να έπεφταν από εκεί που τις είχαν κρεμάσει. Και την παλιά, τρύπια κάλτσα, την έπιασε και εκείνη ανυπομονησία, όχι όμως για το δώρο που θα έπαιρνε, αλλά που θα έβλεπε και πάλι τον Άγιο Βασίλη, ύστερα από έναν χρόνο. Και πήγε ντροπαλά και πήρε θέση και εκείνη στην άκρη-άκρη του τζακιού, μακριά από τις υπόλοιπες κάλτσες, που δεν την ήθελαν κοντά τους με τίποτα.
     Και περνούσαν τα λεπτά και οι ώρες, και οι δείκτες των ρολογιών έτρεχαν γύρω-γύρω, και ο ωροδείκτης άρχισε να πλησιάζει στο 12 όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολύ... Και από μακριά ακούστηκε να φυσάει ένας αέρας διαφορετικός, ένας αέρας που τραγουδούσε, και όλες οι κάλτσες κατάλαβαν ότι η ώρα του Άη-Βασίλη είχε φτάσει.
     Και το αμέσως επόμενο λεπτό, ο Άη-Βασίλης ήταν μπροστά στις κάλτσες και τις κοιτούσε χαμογελαστός.
     - Πω, πω, τι όμορφες κάλτσες! είπε και οι κάλτσες κορδώθηκαν με καμάρι.
     - Καλώς ήρθες, Άη-Βασίλη, είπαν όλες με μία φωνή.
     - Καλώς σας βρήκα, καλώς σας βρήκα, τους απάντησε. Είστε έτοιμες για τα φετεινά σας δώρα;
     - Ναι, είπαν όλες και άνοιξαν τα στόματά τους καλά-καλά.
     - Για να δούμε τι έχουμε, είπε ο Άη-Βασίλης και άνοιξε τον σάκο του. Α, ναι, να μια όμορφη κούκλα, με μαλλιά που μοιάζουν σαν αληθινά, μιλάει κιόλας, είναι πραγματικά ένα πολύ όμορφο δώρο... σε ποια κάλτσα να την βάλω; Αχ, όχι σε αυτήν, είναι μεταξωτή, μπορεί να σκιστεί, όχι... αυτή πάλι, ολόμαλλη, θα ξεχειλώσει, άσ'την καλύτερα, αυτή εδώ μου φαίνεται πολύ λεπτή, όχι, όχι, αυτή μήπως; όχι, ούτε αυτή, θα σκιστεί καμιά χρυσή κλωστή και θα γίνει χάλια... τι θα κάνω τώρα; Α, να, εκεί πίσω, να μια κάλτσα που δεν κινδυνεύει να πάθει τίποτα...
     Και έβαλε την όμορφη κούκλα, με τα μαλλιά που έμοιαζαν αληθινά, μέσα στην παλιά, τρύπια κάλτσα. Και οι καινούργιες κάλτσες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με απορία.
     - Για να δούμε τι άλλο έχουμε, είπε ο Άη-Βασίλης και ξαναβούτηξε το χέρι του μέσα στον σάκο. Αααα, τι ωραίο αυτοκίνητο, έχει και σειρήνα, και ανοίγουν και οι πόρτες του, σαν αληθινό είναι, πόσο θα χαρεί όποιος το πάρει, αλλά σε ποια κάλτσα να το βάλω; Όχι, όχι στη μεταξωτή, μπορεί να σκιστεί, αμαρτία είναι, μήπως στην ολόμαλλη; όχι, θα ξεχειλώσει, ούτε στην λεπτοφτιαγμένη, αυτή μπορεί να σκιστεί και με τον αέρα, όχι, μήπως σε αυτήν με την χρυσή κλωστή; μπα, άσε καλύτερα, κι αυτή μπορεί να χαλάσει, πού να το βάλω το αυτοκινητάκι; Και δεν το βάζω και αυτό στην παλιά, τρύπια κάλτσα;
     Και έβαλε και το αυτοκινητάκι μέσα στην παλιά, τρύπια κάλτσα. Και οι καινούργιες κάλτσες κοίταξαν την παλιά, τρύπια κάλτσα με ζήλεια.
     - Να κι ένα ζευγάρι πατίνια! είπε ο Άη-Βασίλης, σε ποια κάλτσα να τα βάλω, άραγε; Στη μεταξωτή; μπα, τα πατίνια είναι μεγάλα και βαριά, δεν θα αντέξει, θα σκιστεί, η ολόμαλλη πάλι θα ξεχειλώσει τελείως, για την λεπτοφτιαγμένη ούτε συζήτηση, μήπως να δοκιμάσω αυτήν με την χρυσή κλωστή; μπα, κι αυτή αρκετά λεπτεπίλεπτη μου φαίνεται, δεν θα αντέξει.
     Και τα δύο πατίνια κατέληξαν μέσα στην παλιά, τρύπια κάλτσα, που φούσκωσε πάρα πολύ.
     - Να βάλουμε και ένα επιτραπέζιο; αναρωτήθηκε ο Άη-Βασίλης. Γιατί όχι, παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι, ας κάνουμε ένα δώρο παραπάνω, χαρά θα δώσουμε...
     Και, φυσικά, και το επιτραπέζιο κατέληξε μέσα στην παλιά, τρύπια κάλτσα...
     - Αδικία! είπαν οι καινούργιες, λουσάτες κάλτσες. Εμείς άδειες θα μείνουμε;
     - Χμ, είπε ο Άη-Βασίλης, δίκιο έχετε, δεν θα ήταν σωστό, όλες οι κάλτσες πρέπει να γεμίζουν, τέτοια μέρα... Για να δούμε τι μπορούμε να βάλουμε σε εσάς...
     Και άρχισε να ψάχνει μέσα στον σάκο, και να ψάχνει, και να ψάχνει... Αλλά όσο κι αν έψαξε, δεν βρήκε δώρο που να μπορούσε να μπει στις λουσάτες κάλτσες χωρίς να τις χαλάσει.
     - Α, το βρήκα! φώναξε ύστερα από λίγο. Ανοίξτε όλες τα στόματά σας, καλά-καλά.
     Και οι όμορφες, λουσάτες κάλτσες γέμισαν με κάτι που δεν πρόλαβαν να δουν τι ήταν, αλλά ήταν μαλακό στην αφή και δεν είχε γωνίες... 
     Ήταν την χρονιά που η παλιά, τρύπια κάλτσα πήρε όλα τα δώρα του Άη-Βασίλη. Ήταν την χρονιά που όλες οι λουσάτες κάλτσες έμειναν έγκυες και γέννησαν καλτσάκια.


Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου

6 σχόλια:

  1. Πάντα τρυφερές και διδακτικές οι ιστορίες σου!
    Τρελαίνομαι , σαν μικρό παιδάκι!
    Χρόνια πολλά Pippi μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά και σε εσένα, airis! Τι εννοείς όταν λες "σαν" μικρό παιδάκι; Αφού το ξέρεις, όλοι κατά βάθος μικρά παιδάκια είμαστε (εμού συμπεριλαμβανομένης)!
    Φιλάκια και καλή χρονιά, με γεμάτες, τρύπιες κάλτσες, χο,χο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για πρώτη φορά περαστικός από το "σπιτικό σου". Πολυ γουστόζικη η ιστοριούλα σου. Φυσικά και διδακτική. Την άπόλαυσα.
    Να σου ευχηθώ καλή και όμορφη χρονιά και αν μου επιτρέπεις θα περνάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ πολύ, τόσο για την επίσκεψη, όσο και για τις ευχές. Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου. Το "σπιτικό μου" είναι ανοιχτό και να περνάς όποτε θέλεις.
    Να έχεις και εσύ μια πολύ όμορφη χρονιά, με υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά, Χαρούμενη-Χρυσή Πρωτοχρονιά! Εύχομαι και η δικιά σου η κάλτσα, νάναι πάντα γιομάτη δώρα και αισθήματα και αγάπες!
    Πολλές, πολλές ευχές, καλή μου Pippi!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, γλυκέ μου Πιγκουίνε! Η κάλτσα μου (παρεμπιπτόντως, δικιά μου είναι αυτή που φαίνεται στη φωτογραφία), ευτυχώς, γέμισε και φέτος, επειδή δεν περιμένω μόνο από τους άλλους, αλλά την γεμίζω και μόνη μου, χε,χε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

To comment or not to comment? That is the question