Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Παρηγοριά (προσοχή: το ακόλουθο κείμενο μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη σιλουέτα)

      Όποιος λέει ότι το φαγητό δεν είναι παρηγοριά, δεν έχει γνωριστεί με το παστίτσιο. Δεν έχει δοκιμάσει το μακαρονάκι με την τρύπα στη μέση, τον μυρωδάτο κιμά από πάνω και τη βελούδινη μπεσαμέλ, που τα σκεπάζει και τα δύο τρυφερά, σαν απαλή κουβερτούλα.
     Ούτε το ψητό στο φούρνο έχει δοκιμάσει, με τις πατατούλες του τις ξεροψημένες, που το χρώμα τους χρυσαφίζει και που λιώνουν στο στόμα. Ούτε με το σουβλάκι έχει συστηθεί, με το κρεατάκι του, την δροσερή του την ντοματούλα, το τζατζικάκι του το ωραίο, την πιτούλα γύρω-γύρω...
     Ούτε τα σουτζουκάκια ξέρει τι είναι, με το άρωμα του κίμινου το μοναδικό, την ωραία, κόκκινη σάλτσα που τα συνοδεύει, να βουτάς το ψωμάκι σου και να ευφραίνεσαι μέχρι τον έβδομο ουρανίσκο σου... Και, φυσικά, ούτε τους λαχανοντολμάδες γνωρίζει, τους τυλιγμένους ευλαβικά με τα λαχανόφυλλα, σαν νεογέννητα σε φασκιές, τους περιχυμένους με το αυγολέμονο, τι θεϊκός συνδυασμός!
     Αν του μιλήσεις για το στιφάδο, θα σε κοιτάξει σαν χάνος, αφού δεν ξέρει τι θα πει μοσχομυριστό και ροδοτηγανισμένο κρεμμυδάκι μέσα σε κόκκινη, πεντανόστιμη σάλτσα, αν του μιλήσεις για κανελλόνια με κιμά το πρόσωπό του θα γεμίσει απορία, και αν του μιλήσεις για ριζότο μανιταριών, μην περιμένεις καμία αντίδραση από μέρους του, αφού είναι πολύ πιθανό να μην ξέρει ούτε τι είναι μανιτάρι!
     Αν πεις, δε, για τα γλυκά, εκεί είναι που έχει μαύρα μεσάνυχτα! Το πληθωρικό προφιτερόλ, με τα σου του, με την κρεμώδη του σοκολάτα και με τη σαντιγύ από πάνω δεν ανήκει στην σφαίρα των γνωριμιών του, ούτε γνωρίζει ποια είναι η κρεμ μπρουλέ, με την καραμελένια υαλοσκεπή, ούτε ξέρει τι είναι ένα αφράτο σουφλέ σοκολάτας, και πως μέσα του κρύβει ένα σοκολατένιο ποταμό, και ούτε έχει γνωρίσει το καφεμυριστό τιραμισού με τη βελούδινη κρέμα του, την καλυμμένη με κακαόσκονη!
     Του μιλάς για χρυσαφένιους λουκουμάδες που γυαλίζουν από το μέλι και μοσχομυρίζουν κανέλλα, και είναι σαν να του μιλάς για ισολογισμούς εταιρειών. Του μιλάς για σοκολατόπιτα και εκείνος σκέφτεται ανισόπεδες διαβάσεις και φωτεινούς σηματοδότες. Του μιλάς για μηλόπιτα και εκείνος σκέφτεται κατασκευαστικές εταιρείες και μεσιτικά γραφεία.
       Όποιος λέει ότι το φαγητό δεν είναι παρηγοριά, δεν ξέρει τι λέει. Δεν ξέρει καν τι είναι η παρηγοριά, ίσως να μην ξέρει και τι είναι το φαγητό. Εγώ, πάντως, σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκω. Και αυτό το λέω έχοντας μόλις παρηγορηθεί, αφού απόλαυσα στο έπακρο σχεδόν μισό κουτί με σοκολατένια πουράκια (με μαύρη σοκολάτα, παρακαλώ).
     Σκέφτομαι, όμως, ότι ίσως δεν παρηγορήθηκα αρκετά. Ίσως να χρειαστώ επανάληψη της θεραπείας...

4 σχόλια:

  1. αχαχαχα! Βρήκες τον άνθρωπο που έψαχνες: δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου από όσα ανέφερες!
    Έχω να φάω από τα νιάτα μου παστίτσιο...4 χρόνια έχω κόψει εντελώς τα γλυκά και δεν πα να μου περάσεις μια πίτσα ζεστή από μπροστά μου ...δεν θα συγκινηθώ καθόλου!
    Δεν είναι ότι σκέφτομαι ισολογισμούς... τις έχω τις ευαισθησίες μου! Αλλά αν έχει δυσανεξία σε όλα τα γαλακτοκομικά και τα λιπαρά αναγκάζεσαι να μάθεις!
    Να αντέχεις και στο τέλος να μην εντυπωσιάζεσαι!
    Οι δικες μου αμαρτίες περιορίζονται στο μαύρο ψωμί που αν είναι φρέσκο μπορώ να το τσακίσω, τα μαύρα μακαρόνια που θα μπορούσα να ζήσω πάντα μόνο με αυτά και στο κρασάκι!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για φαντάσου! Βρήκα κατευθείαν στόχο! Νομίζω ότι είσαι εξαιρετικά αμαρτωλή, μάλλον τον χάνεις τον Παράδεισο, τέκνο μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και βέβαια βλάπτει την σιλουέτα, αλλά δεν θα φάω το στιφάδο, οπότε γλιτώνω κάποιες θερμίδες! Αχαχα! Καλώς σε βρήκα (μέσω Αριστέας) και καλό σ/κ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς ήρθες στη χώρα της γλωσσοπάθειας, δεν ξέρω αν είναι κολλητικό...
    Καλό Σ/Κ και σε εσένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

To comment or not to comment? That is the question