Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Φρέιμ!



    

     - Πρόσεχε, με πάτησες!
     - Συγγνώμη, αγαπητή μου, είναι που είμαι αρχάριος...
     - Με αρχάριο με έβαλαν να χορέψω; Φτου!
     - Καλά, μην κάνεις έτσι, τα βασικά τα βήματα τα ξέρω! Μόνο μη μου ζητήσεις να κάνω λιφτ...
     - Και γιατί, παρακαλώ;
     - Ε, δεν είσαι δα και καμιά συλφίδα, πώς θα σε σηκώσω, 1.55 με ανάταση;
     - Την τύχη μου...
     - Κάνε λίγο πιο δεξιά, ρε φίλε, με κρύβεις ολόκληρο!
     - Τι να σου κάνω, αφού βλέπεις έχω κοτζάμ όργανο να κουμαντάρω!
     - Δηλαδή, εμείς τι έχουμε, ρε μάστορα; Όργανο δεν έχουμε κι εμείς;
     - Δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά, ε, όπως και να το κάνουμε, ένα κοντραμπάσο είναι πιο επιβλητικό από ένα φλάουτο...
     - Αν μου το επέτρεπε η ανατροφή μου, θα σου έδειχνα εγώ πού να το βάλεις το κοντραμπάσο σου... 
     - Άσε, καημένε, δεν έχει νόημα, τα πνευστά πάντα τα έχουν παραπεταμένα, στις πίσω σειρές σαν τους κακούς μαθητές...
     - Εσύ δεν πρέπει να μιλάς, κάνω ό,τι μπορώ για να μην σε καλύπτω...
     - Και με καλύπτεις σχεδόν ολόκληρο, κιθαρωδέ της κακιάς ώρας!
     - Ε, όχι και ολόκληρο! Και δεν είμαι καθόλου κιθαρωδός!
     - Αλλά, τι είσαι;
     - Κιθαρίστας!
     - Καλά, κύριε Κιθαρίστα, μπορείς να μαζευτείς λίγο; Μου περιορίζεις τις κινήσεις και θα κάνω κανένα φάλτσο...
     - Ναι, εγώ θα φταίω για το φάλτσο...
     - Εννοείς κάτι συγκεκριμένο;
     - Τίποτα, τίποτα, συγκεντρώσου στο κλαρινέτο σου και μη μου δίνεις σημασία...
     - Τι ήθελε να πει ο συνάδελφος;
     - Θαρρώ, δηλαδή είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε έθιξε...
     - Λες;
     - Εσύ τι πετάγεσαι;
     - Και εμείς έχουμε αυτιά, κύριος! Τι νομίζεις, δηλαδή, ότι επειδή παίζουμε χάλκινο πνευστό δεν ακούμε κιόλας;
     - Δεν είπα αυτό...
     - Ή δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε, επειδή ο κόσμος ανήκει στα έγχορδα;
     - Ποιος τα πέταξε τα αποτσίγαρα στο πάτωμα; Τι αηδία, πώς θα μας ζωγραφίσουν μετά;
     - Καλά, εσύ μη δίνεις σημασία, συγκεντρώσου στα βήματα...
     - Αν πεις, δε, για τα φρούτα... νιώθω σαν να κάνω δρόμο μετ'εμποδίων.
     - Σιγά, με ξαναπάτησες! Είναι που είναι στενά αυτά τα παπούτσια, το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα ξενύχιασμα! Και έκανα και πεντικιούρ το πρωί!
     - Συγγνώμη, είναι από το άγχος.
     - Μην έχεις καθόλου άγχος, στην ανάγκη άσε να σε οδηγήσω εγώ...
     - Μα πού ακούστηκε τανγκό όπου να οδηγεί η γυναίκα; Θα μας πάρουν με τις λεμονόκουπες!
     - Ε, δεν θα σε σηκώσω κιόλας, μόνο θα ακολουθείς τα βήματά μου... Μην ανησυχείς, κανείς δεν θα το καταλάβει. Και μόλις ακούσεις "Φρέιμ!" θα κοκαλώσεις και θα αφήσεις τον καλλιτέχνη να κάνει τη δουλειά του.
     - Φρέιμ, ναι, το κατάλαβα.
     - Εσύ, φίλε, κατάλαβες τι είναι το φρέιμ;
     - Φυσικά και κατάλαβα, τι είμαι, κανένας καθυστερημένος; Μόλις ακούσουμε "φρέιμ" κοκαλώνουμε σε μια ωραία πόζα και μένουμε ακίνητοι μέχρι να μας ζωγραφίσει ο ζωγράφος.
     - Καλά, εσύ δεν θα έχεις και τόσο δύσκολη δουλειά... πόσο μπορείς να κινηθείς με το κλαρινέτο; Άσε που έχεις και αυτήν την τύπισσα μπροστά σου... Το μαλλί της σε κρύβει σχεδόν ολόκληρο!
     - Το ξέρω, κρίμα την καινούργια γραβάτα που φόρεσα, δεν θα φανεί καθόλου.
     - Να μου κάνετε τη χάρη εσείς οι δύο εκεί πίσω και να μην σχολιάζετε τα μαλλιά μου. Στο καλύτερο κομμωτήριο τα χτένισα, αν πείτε, δε, για το φόρεμα, το έκανα ειδική παραγγελία στον διάσημο μόδιστρο Υβ Σαιν Τρολάν, είναι μοναδικό κομμάτι...
     - Και εγώ την γραβάτα μου από του Φιόρ την αγόρασα, δεν είναι καμιά τυχαία, όμως μου την κρύβεις εντελώς...
     - Ναι, σιγά, κι εγώ αν δεν ήμουνα πάλι θα σου την έκρυβε το κλαρινέτο... Λάθος όργανο για γραβάτα διάλεξες.
     - Τι να σου πω, έχε χάρη που είσαι γυναίκα...
     - Να της δώσω μία με την τούμπα να το βουλώσει;
     - Για τόλμα αν σου βαστάει, ο μπαμπάς μου είναι το δεξί χέρι του δεξιού χεριού του πρωθυπουργού!
     - Άσ'την, φιλαράκι, μας έφαγαν τα μέσα... Δώσε τόπο στην οργή και συγκεντρώσου στο φρέιμ.
     - ... και ύστερα κάνω μία στροφή, δυο βήματα, και με πιάνεις, και...
     - ... μη μου πεις να σε σηκώσω...
     - ... και κάνεις δυο βήματα πίσω, και με τραβάς...
     - ... όχι πολύ δυνατά, ε; Έχω και τη μέση μου...
     - ... και κάπου εκεί, λογικά, θα πουν "φρέιμ".
     - Δόξα τω Θεώ!
     - ... και εγώ θα είχα ασχοληθεί με κάποιο έγχορδο, μη νομίζεις, αλλά ήταν που της μάνας μου δεν της άρεσε, και για να μην την στενοχωρήσω προτίμησα το φλάουτο... Ε, δεν είναι και άσχημο όργανο, ούτε εύκολο είναι, θέλει να'χεις και πνευμόνια, ο βιολιστής μπορεί να είναι και καπνιστής, ο φλαουτίστας, όμως, μπορεί; Δεν μπορεί!
     - Ναι, καλά, όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια...
     - Εσύ γύρνα μπροστά σου, χοντρέ, και μην μας ενοχλείς... Κοίτα, μόνο, να μη χαλάσεις τον πίνακα με τα ξινισμένα σου τα μούτρα!
     - Ξινισμένα μούτρα έχεις εσύ και όλο σου το σόι! Εγώ γιατί να έχω ξινισμένα μούτρα, που είμαι φάτσα κάρτα;
     - Συγγνώμη, μπορείτε όταν χορεύετε από αυτήν την πλευρά να μην έρχεστε τόσο κοντά μου; Είναι μακρύ το φόρεμα και μπορεί να μου το πατήσετε... Τόσα λεφτά έδωσα, μη χαλάσει και δεν φανεί καλά στο φρέιμ...
     - Τι να σου πω, κοπελιά, εγώ πάω όπου με πάει η ντάμα μου και όπου λέει η χορογραφία...
     - Για κοίτα, ρε, έναν άντρα...
     - Να μου κάνετε τη χάρη!
     - Γιατί, θα έρθει η κοπελίτσα να μας κάνει "ντα";
     - Τι να σου πω, βρε κακομοίρη, που ακόμα σε ντύνει η μάνα σου...
     - Κάνεις λάθος, να ανακαλέσεις! Η μαμά μου δεν με ντύνει, μόνος μου ντύνομαι...
     - Ναι, και τα ρούχα σου ποιος τα διαλέγει;
     -  Πειράζει, δηλαδή, που η μαμά μου έχει καλό γούστο;
     - Πρόσεχε, παρά τρίχα να με πατήσεις πάλι!
     - Ορίστε τι κάνετε, μου αποσπάτε την προσοχή και θα χαλάσω το φρέιμ.
     - Σιγά τα ωά!
     - Σιγά και θα βάλω την τούμπα μου να παίζει μόνο λα μινόρε!
     - Να σας θυμίσω ότι υπάρχουν και δύο κυρίες εδώ;
     - Εσύ, μανταμίτσα, μην πολυκουνιέσαι και σου ξετυλιχτεί η μπούκλα!
     - Τι να σου πω, καημένε, φύσα το κλαρινέτο σου μήπως ακούσουμε και κανέναν ήχο της προκοπής από εσένα...
     - Τελευταία φορά που εμφανίζομαι μαζί σας! Και να σκεφτεί κανείς ότι για χάρη σας απέρριψα εμφάνιση στην Σκάλα!
     - Δηλαδή τι πειράζει αν τα ρούχα μου τα διαλέγει μια γυναίκα με γούστο;
     - Εγώ, πάντως, άλλη φορά θα διεκδικήσω θέση στην πρώτη σειρά... Ε, ποιος την αμόλησε;
     - Κάποιος από την μπροστινή σειρά!
     - Παναγία μου, πώς θα παίξουμε τα πνευστά; Εδώ θα πάμε από ασφυξία!
     - Φύσα με την τούμπα να καθαρίσει!
     - Θα σου κοπανήσω την τούμπα στο κεφάλι και θα δεις εσύ!
     - Ωχ, η μέση μου!
     - Μα ούτε καν με έπιασες!
     - Και μόνη η σκέψη είναι αρκετή!
     - Έλα τώρα, αφού κάνω και δίαιτα!
     - Πώς την κάνεις, με τα κρεμμυδάκια;
     - Καλό!
     - Αχ!
     - Συγγνώμη, σε πάτησα;
     - Θα χαλάσει το φρέιμ αν κουτσαίνω λίγο;
     - Ε, καλά, τώρα υπερβάλλεις... Εγώ είμαι ελαφροπόδαρη, σαν μια πεταλουδίτσα...
     - Ναι, σαν προϊστορική πεταλούδα δέκα τόνων!
     - Ποιος μίλησε εκεί πίσω;
     - Ποιος μίλησε εκεί μπροστά;
     - Φρέιμ!

4 σχόλια:

  1. Χαχαχαχαχαχα! Το αγαπώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχαχαχαχαχα! Και ξανά. Αχαχαχαχαχαχαχ!!! Αυτό θα πει ανάλυση του βαθύτερου νοήματος της εικόνας! Τίγκα στον κυνισμό, μου άρεσε πολύ που όλοι είναι εναντίον όλων! Απολαυστικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ, φονικό μου κουνελάκι! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Και εγώ το διασκέδασα όταν το έγραφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

To comment or not to comment? That is the question